Karin Daan is beeldend kunstenaar op stedenbouwkundige schaal. Zij won in 1980 de prijsvraag voor het ontwerp van het Homomonument.

Het was één van mijn mooiste uitdagingen. Omdat ik zelf homo ben en omdat ik gefascineerd ben door pleinen en parken; de ruimte die van iedereen is.

De drie driehoeken verwijzen naar verleden, heden en toekomst. De driehoek op straatniveau verwijst naar het verleden en wijst naar het Anne Frank Huis. De dichtregel ‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’ gaat over de liefde die vriendschap heet. Vroeger mocht je die niet bij de naam noemen. Het is een regel van Jacob Israël de Haan, een Joodse Amsterdamse homoseksuele dichter.

De tweede driehoek is de waterdriehoek. Dat is natuurlijk de allermooiste, de plek waar je heel aangenaam gaat zitten bij het water. Deze driehoek wijst met zijn punt naar het monument op de Dam.

De hoge driehoek wijst met zijn punt naar het COC-gebouw.  Dat is de toekomst. Het podium zie ik als een platform voor actie en een plek waar we triomfantelijk en strijdbaar bijeen kunnen komen. Een lijn in de bestrating verbindt de driehoeken tot één grote driehoek.

Het Homomonument ligt met zijn drie driehoeken als het ware ingenaaid in de plek. Er is niets weggehaald, er is alleen iets toegevoegd. Het is een fors kunstwerk, maar doordat het opgedeeld is in drieën, en deze delen vooral horizontaal zijn, is het eigenlijk ook heel bescheiden. Ja, die dubbelheid, die vind ik heel erg mooi.