Peter van Maaren is geboren in Groningen.

Homoseksualiteit gaat niet alleen om seks, maar om identiteit; dat je helemáál homoseksueel bent. De Nacht van het Ochtendgloren, benefietfeest voor het Homomonument in 1986 was voor mij de start om als leerkracht open te zijn over mijn homoseksualiteit.

Vragen kreeg je toch. ‘Meester, bent u getrouwd, heeft u kinderen?’ En dan zei ik: ‘Nee, ik ben homoseksueel.’ En hoe makkelijker ik deed, hoe makkelijker zij ermee omgingen.

Het monument gaat over recht op vrijheid, om te zijn wie je bent. Uit welke cultuur of religie je ook komt. Het is een plek waar we allemaal kunnen samen komen en met elkaar in dialoog gaan. Want die dialoog tussen homo’s en hetero’s is essentieel voor onze emancipatie.

Op één school mochten de leerlingen van de directeur vanwege hun Islamitische geloof niet weten dat ik homo ben. De leerlingen stonden buiten bij het klaslokaal, zagen mij aan komen lopen en begonnen op de grond te spugen. Iemand zei: ‘Ben je ibne?’ Dat is Turks voor homo. Die agressie heb ik weg kunnen halen door open en eerlijk te zijn.

Bij jongeren is het zo, als je zelfs durft te zeggen dat je homo bent, dan kunnen ze je alles vragen over (homo)seksualiteit. Ik heb vrijuit gesproken met ze en die eerlijkheid heeft hun gevoelens doen omslaan van negatief naar positief.